Αυτοσκοπός του κάθε ανθρώπου είναι η εξέλιξη. Σύμφωνα με την εξελικτική ψυχολογία ο αυτοσκοπός του κάθε ανθρώπου περιφέρεται γύρο από δύο έννοιες, την επιβίωση και την αναπαραγωγή. Σημαντικό σημείο όσο αφορά την ψυχολογία και τις κλινικές έρευνες που έχουν γίνει είναι η ανεύρεση συντρόφου. Η ανεύρεση του ορθού συντρόφου γίνεται μέσω πολύπλοκων διαδικασιών και είναι κάτι αμοιβαίο από την στιγμή που επιτυγχάνεται.
Σε πολλές περιπτώσεις ένα ζευγάρι που δεν επιλέγει να παντρευτεί ενδεχομένως πρώτα να επιλέξει την συγκατοίκηση, για να τονώσει το συναισθηματικό του δέσιμο και να εξοικειωθεί με τον/την σύντροφο του σε πολλά επίπεδα. Η τριβή στην καθημερινότητα, η αντιμετώπιση των προβλημάτων και των μικροπροβλημάτων ακόμα και των απλών ζητημάτων από κοινού, το μοίρασμα των απλών στιγμών, όλα αυτά μπορούν να βοηθήσουν τα μέλη του ζευγαριού να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλον. Καθώς ξεδιπλώνονται οι πτυχές προσωπικότητας του καθενός μέσα σε μια ζωντανή σχέση, ο καθένας βλέπει τον σύντροφό του από άλλη οπτική γωνία και κάτω από διαφορετικές συνθήκες, πέρα από τις περιορισμένες περιστάσεις που προσφέρουν οι κοινωνικές συναντήσεις του ζευγαριού που όμως δεν ζει μαζί. Σε αρκετές περιπτώσεις, ένα ζευγάρι θέλει να δοκιμάσει αν μπορεί να ζήσει με ένα άλλο άτομο για μια ολόκληρη ζωή. Καθώς ο αριθμός των διαζυγίων πληθαίνει, οι άνθρωποι γίνονται περισσότερο ρεαλιστές και λιγότερο ρομαντικοί και ιδεαλιστές. Αυτό έχει ως επακόλουθο ότι ολοένα και λιγότεροι νέοι άνθρωποι θα ήθελαν να μπουν σε μια διαδικασία γάμου χωρίς να είναι εκ των προτέρων σίγουροι, στο βαθμό που κάτι τέτοιο είναι δυνατό βέβαια, ότι η προσπάθεια αυτή δεν θα καταλήξει σε μια ψυχοφθόρο, παταγώδη αποτυχία.
Η συμβίωση είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για να περάσει κανείς το τεστ του αν θα παντρευτεί το ταίρι του στη συνέχεια ή αν οι διαφορές τους θα είναι τόσο χαώδεις, ώστε θα οδηγήσουν στο χωρισμό συντομότερα και χωρίς να πρέπει να περάσουν από τις τυπικές διαδικασίες που συνεπάγεται και το τυπικό δέσιμο, μέσω γάμου. Η έννοια της δοκιμής ενέχει πάντα τον φόβο της αποτυχίας. Το ότι ξεκινάει κάποιος με τις καλύτερες προθέσεις δεν σημαίνει ότι η προσπάθεια του θα στεφθεί με επιτυχία. Η συγκατοίκηση δεν είναι απαραίτητο ότι θα οδηγήσει σε γάμο όπως επίσης δεν είναι απαραίτητο ότι ένας γάμος θα διαρκέσει για πάντα. Ξεπερνώντας κανείς τις προσωπικές του ανασφάλειες και κάποια εναπομείναντα κοινωνικά ταμπού, το «τόλμημα» της συγκατοίκησης δεν είναι μια παρακινδυνευμένη ανήθικη πράξη, αλλά μια ώριμη απόφαση δύο συνεννούντων ενηλίκων.
Μεγαλύτερη σημασία έχει το γεγονός το ζευγάρι να μπει στην διαδικασία να σκεφτεί για το μέλλον της σχέσης του και να κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, παρά ένας βιαστικός χωρισμός ή γάμος που έγινε κυρίως λόγω συγκυριών ή δικαιολογιών και λιγότερο βάση ουσιαστικών λόγων που προέκυψαν ύστερα από ώριμη σκέψη. Στο σήμερα πολλά ζευγάρια ακόμα και αν δεν είναι παντρεμένα ενδεχομένως να ζητήσουν την βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας προκειμένου να αντιμετωπίσουν και να λύσουν τα προβλήματά τους που αφορούν είτε τον καθ’ έναν ξεχωριστά είτε τα προβλήματα της σχέσης. Αυτό για ένα ζευγάρι και για το κάθε άτομο ξεχωριστά δηλώνει ωριμότητα και εξέλιξη και όχι υπεκφυγή προβλημάτων.
